ارزيابي فضاهاي گمشده در ورودي شهرها

فضاهاي شهري تا قبل از دوران نوگرايي به عنوان عرصه اي براي تظاهر و تجلي فرهنگ شهري ، ارتباطات اجتماعي و تاريخ ملت ها به شمار مي رفته اند. اما فرآيندتوسعه شهري تحت تاثير نگرش دوران نوگرايي و بدون توجه به زمينه ي كالبدي، فرهنگي و اجتماعي سايت، زمينه ساز ايجاد فضاهاي بي شكل و ضد فضامي گرددكه با شناسايي و از ميان بردن اين فضاهاعلاوه بر ارتقاء كيفيت منظر شهري وكاهش اثرات منفي بر پيرامونشان مي تواند به عنوان منابع بالقوه جهت رفع نياز ها واجراي طرح هاي توسعه شهري بكار گرفته شود. راجرترانسيك معمار منظر و شهرساز زمينه گرا در كتاب خود به بحث درباره ضدفضاهاو فضاهاي گمشده پرداخته و راهبردهايي را براي خلق فضاهاي زنده و همگام با زمينه ارائه مي كند.هدف از اين مطالعه آشنايي با ويژگي ها و نحوه سازماندهي فضاهاي موفقي است كه تعامل سازنده با زمينه ي كالبدي، فرهنگي و اجتماعي جامعه پيدا كرده اند و به مطالعه و ارائه راهكار در راستاي جستجو و حل فضاهاي گمشده در ورودي شهرها مي پردازد. روش تحقيق به صورت توصيفي تحليلي صورت پذيرفته است.و حاصل پژوهش راهبردهايي را براي از بين بردن فضاهاي گمشده و ايجاد سرزندگي و پويايي در ورودي شهر ها ارائه ميكند.