ارزيابي كيفيت توليد علم در دانشگاه هاي دولتي شهر تهران -مبتني بر نظريه سيستم‌هاي سازگارشونده پيچيده

هدف و كاركرد اساسي سيستم دانشگاه، توليد شناخت و آگاهي براي روند تكاملي جامعه است. بنابراين مهمترين كاركردي كه از دانشگاه انتظار مي‌رود توليد علم مفيد است. علمي ‌كه بتواند نيازهاي اقتصادي، دفاعي، فرهنگي و اجتماعي جامعه را پاسخ دهد. دانشگاه سازگارشونده پيچيده، الگوي توليد علم مبتني بر زمينه را ارائه مي‌دهد. مقاله حاضر به ارائه الگوي توليد علم مبتني بر نظريه سيستمهاي سازگارشونده پيچيده مي پردازد و سپس توان سازگارشوندگي دانشگاههاي دولتي شهر تهران از بعد توليد علم را مورد ارزيابي قرار مي دهد. روش تحقيق مورد استفاده، روش پژوهش تركيبي (كمي- كيفي) بود. در بخش كيفي پژوهش، از طريق تحليل محتواي اسناد مطالعاتي و مصاحبه با 9خبره علمي، ويژگي هاي سيستم نظام توليد علم در دانشگاه، شناسايي و صورت بندي شد و الگويي مفهومي براي توليد علم در دانشگاه سازگارشونده پيچيده به دست آمد. در بخش كمي، از روش پيمايش استفاده گرديد و از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گرديد. پرسشنامه توليد علم در دانشگاه سازگارشونده پيچيده بر اساس الگوي مفهومي بدست آمده از تحليل محتواي اسناد و مصاحبه، ساخته شد و توان سازگارشوندگي دانشگاههاي دولتي شهر تهران از بعد توليد علم، توسط دو گروه هيات علمي و دانشجويان (ليسانس، ارشد و دكتري) مورد ارزيابي قرار گرفت. جامعه تحقيق در بخش كمي، شامل دانشگاههاي دولتي شهر تهران در سه دسته دانشگاههاي جامع، صنعتي و علوم انساني هستند. بنابراين، چهار دانشگاه به عنوان نمونه و از هر دسته، به صورت تصادفي، يك يا دو دانشگاه انتخاب گرديد: دو دانشگاه جامع (دانشگاه تهران و دانشگاه بهشتي)، يك دانشگاه صنعتي (دانشگاه امير كبير)، يك دانشگاه علوم انساني (دانشگاه علامه طباطبايي). در جامعه دانشگاه‌ها، هر دانشگاه شامل جامعه هيات علمي و دانشجويان مي‌باشند. از جامعه هيات علمي نمونه اي به حجم 228 نفر و از جامعه دانشجويان نمونه اي به حجم 443 نفر انتخاب گرديدو نتايج پيمايش نشان داد كه توان سازگارشوندگي دانشگاههاي دولتي شهر تهران از بعد توليد علم از نظر هيات علمي و دانشجويان در طيف متوسط قرار دارد.