اثرات دارويي عصاره گياه خارمريم

گياه خارمريم از تيره كاسني با نام علمي Silybum marianum و با نام ماري تيغال در فارسي شناخته مي شود. گياه خارمريم در كشورهاي اروپايي، آسيايي و آمريكايي رويش دارد. در ايران اين گياه در مناطق گنبد كاووس، گرگان، كلاردشت، دره هراز، دشت مغان، اهواز، شوش و كازرون پراكندگي دارد. اثرات فارماكولوژيكي متعددي از جمله اثرات آنتي اكسيدانت، ضد سرطان و محافظت سلول هاي كبد در برابر بسياري از سموم كبدي به اين گياه نسبت داده شده است. ميوه خارمريم حاوي ماده اي به نام سيلي مارين 3 است. سيلي مارين فيتوزوم هاي موجود در بذر گياه خارمريم شامل سه ايزومر اصلي به نام هاي سيلي بين 4 ، سيلي ديانين 5 و سيلي كريستين 6 ميباشند. گياهان دارويي مهم ترين منبع توليد دارو هستند و عصاره گياه خارمريم داراي اثرات دارويي بر روي باكتري هاست كه بر اساس نوع باكتري متفاوت است. در اين مطالعه اثر عصاره آبي و الكلي برگ و گل گياه خارمريم بر روي باكتري هاي سالمونلا، استرپتوكوكوس، باسيلوس، اشرشياكلاي، شيگلا و كلبسيلا مورد ارزيابي قرار گرفت و نشان داده شد كه عصاره الكلي برگ و گل خارمريم بر روي باكتري باسيلوس اثر بازدارندگي رشد داشته و باعث حذف آن شده است.