بررسي حس تعلق در روستا-شهرها اساس تكنيك هاي مبتني برمنطق فازي (نمونه موردي : روستا شهر كشف مشهد)

چكيده: با گذشت زمان اغلب فضاهاي روستايي بر اثر نفوذ شهرنشيني به دليل ميل بشر به دستيابي به مناطق بكر و خوش آب و هوا،خاصيت روستايي خود را رفته رفته از دست داده و رو به شهري شدن مي¬روند.اين اتفاق در ابتدا با فروش و تفكيك زمين به عنوان كالاي با ارزش و به دنبال آن،تغيير شغل ساكنان از كشاورزي و دامداري به شغل هاي ديگر و سپس بر اثر نفوذ ساكنان غير بومي،تغيير رفتار و فرهنگ و معيشت ساكنان اتفاق مي¬افتد.در اين زمان منطقه روستايي در دل شهر تنها از لحاظ كالبدي،به صورت روستا باقي مانده و ساكنانو فرهنگ و معيشت از روستايي به شهري تغيير يافته است.اما تغييرات به اينجا ختم نشده و به دنبال آن ساكنان بومي روستا نيز خواستار تغيير محيط زندگي خود شدهو هرفرد به نوعي سعي در تفيير كالبد زندگي خود دارد.در اين تغييرات برنامه ريزي نشده مشكلات بسياري چون:بافت و معابر ارگانيكي كه براي مجتمع ها و جمعيت زياد طراحي نشده اند؛عدم تقسيم بندي و تفكيك مناسب زمين و الگوي ساخت و ساز واحد،عدم تطابق فرهنگ ساكنان بومي و غير بومي و مشكلات اجتماعي آن و همچنين مهم ترازآن از بين رفتن حس تعلق ساكنان و...دارد.اين مشكلات سيماي طبيعي و ارگانيك بافت را برهم زده و نتيجه آن توليد فضاهايي نامناسب و ظاهري بي شكل و داراي هرج و مرج بصري خواهد بود. مقاله حاضر به بررسي ميزان حس تعلق در روستا شهر ها نموده است و در توضيح حس تعلق بايد اينگونه تعريف كرد كه حس تعلق از معيار هاي ارزيابي محيط هاي با كيفيت بوده و ويژگي¬هاي كالبدي نظير فرم و روابط اجزا كالبدي و تاكيد بر فعاليت هاي اجتماعي محيط نقش مهم و موثر در شكل گيري حس تعلق دارد. بنابراين نتيجه گيري ميشود كه بايد براي برخورد با روستا-شهرها،الگويي مناسب انديشيده شود كه بتواند ضمن فراهم آوردن امكانات و تسهيلات زندگي امروزي براي ساكنان آن؛كالبد و بافت رانيز به صورت اصلي خود حفظ كند تا از مهاجرت ساكنين به شهرهاي مادر جلوگيري شود. واژگان كليدي: روستا شهر-حس تعلق-محيط