بررسي نياز دانشكده علوم و فنون هسته‎اي بوشهر با رويكرد فرا‎ منطقه‎اي و تأكيد بر ترويج و خودكفايي در علوم هسته‎اي

بالندگي و پويش هر فعاليتي در جهان امروز، در گرو استمرار و تداوم آن فعاليت و چهارچوب‎هاي تدوين و تعريف شده آن در بسترهاي از پيش‌تعيين شده، قرار دارد. همپوشاني دانش در راستاي صنعت در نتيجه‎ي شكل‌گيري تخصص‎ها و آموزش‎هاي تخصصي پديد مي‎آيد و تجربه‎ها به عنوان ابعاد مختلف آن، نمود خود را آشكار مي‎سازند. روش انجام تحقيق در اين پژوهش، توصيفي- تحليلي مي‎باشد تا ابتدا نيازسنجي برخورداري از دانشكده تخصصي علوم و فنون هسته‎اي مورد تحليل قرار گيرد سپس ضمن معرفي جايگاه كنوني صنعت هسته‎اي در كشور و ميزان خدمات دهي اين صنعت در رشته‎هاي گوناگون، تأثيرگذاري طرح در جذب مخاطب و ملموس شدن خدمات علمي آن به كارايي و بهره‎وري مناسب‎تر مورد توجه واقع گردد. با توجه به اينكه صنعت هسته‎اي جزء برنامه‎هاي كلان آتي كشور در دو دهه‎ي اخير مي‎باشد، لذا هدف اصلي اجراي طرح با توجه به عملكرد تخصصي آن كه تربيت متخصصين مرتبط با علوم و فنون هسته‎اي مي‎باشد و با در نظر گرفتن قابليت‎هاي محيطي شهر بوشهر و برخورداري از نيروگاه توليد برق هسته‎اي در ايران، تأسيس دانشكده علوم و فنون هسته‎اي مي‎تواند در ارائه دانش تخصصي در صنايع مهم كشور تأثيرگذار باشد و با پيشرفت صنايع، از طريق اينگونه دانشكده‎ها مي‎توان به هدف اصلي دست يافت و تكيه بر دانش فرامرزي و صنعت و تجهيزات غير بومي، باعث عقب ماندگي در اين علوم حساس كنوني مي‎شود. مطمئناً صنعت و نيازمندي‎هاي فرعي به فناوري هسته‎اي لزوم داشتن دانش لازم در زمينه‎ي هسته‎اي بطور خودكفا در خدمات رساني ملي تأثير مهمي خواهد داشت. منابع عظيم اورانيوم، دانش بهره‎وري از اورانيوم، صنايع پزشكي هسته‎اي، تحقيقات علوم هسته‎اي، لزوم برخورداري از دانش ساخت نيروگاه هسته‎اي و موارد بسياري از اين قبيل، جزء قابليت‌هاي بهره‎برداري شده‎ي درون كشور توسط متخصصين بومي بوده است.