نقش مديريت دانش در ارتقاي بهره وري آيندۀ بخش دفاع (با رويكرد دانشي يورگن هابرماس)

دانش در دنياي امروز مترادف با قدرت است و در محيطهاى پوياى امروزى، دانش تنها زمانى قدرت‌ است‌ كه بتواند به منظور افـزايش عـملكرد اجتماعي، سـازمانى و فردى در دسترس قرار گرفته و آموخته‌ شود‌. اقتصاد دانش محور ديناي امروز بر دارايي هاي ناملموس، غيرفيزيكي تكيه مي كند كه سرمايۀ اجتماعي و سرمايۀ فكري جزوي از اين دارايي ها هستند. رضايت شهروندان، مشاركت فعالانۀ آنان در عرصه هاي مختلف زندگي مي تواند نقش مؤثر و درواقع اصلي ترين نقش را در ارتقاي بهره-وريِ آيندۀ بخش دفاعي كشور داشته باشد. نگاه سنتي و سخت افزارانۀ صرف به مقولۀ امنيت در كشور باعث ناامنيِ بيش تر در كشور شده و در فضاي ناامن مديريت دانشي شكل نخواهد گرفت. در برداشتي آزاد از نظريۀ هابرماس «ضرورت وجود يك قلمرو ارتباط «آزاد» در جامعۀ انساني پيش شرط ضروري سرمايه اجتماعي است و سرمايه اجتماعي شرط لازم مديريت دانش مي باشد. هابرماس براي نوآوري در حوزۀ دانش بشري دو حوزۀ «تمركز بر گفتار و اجماع» را پيشنهاد مي كند و از اين منظر اين دو حوزه بهترين راه براي افزايش سرمايه اجتماعي و مديريت دانش در جامعه و بالابردن ضريب آزادي و متعاقب با آن رسيدن به امنيت پايدار دفاعي مطلوب بود. مسألۀ اصلي در مقالۀ حاضر پرداختن به نقش مديريت دانش (از منظر رويكرد دانش رهايي بخش يورگن هابرماس) در ارتقاي بهره وري آيندۀ بخش دفاع كشور است. روش تحقيق اين مقاله اسنادي و كتابخانه اي و روش تحليل، فراتحليلي است.