بررسي اهميت و نقش خانواده در تربيت اجتماعي كودكان

اين مقاله با رويكرد تحليلي و بررسي اسنادي به دنبال اين است كه نقش خانواده را در تربيت اجتماعي فرزندان مورد توجه قرار دهد. منظور از تربيت اجتماعي اين است كه فرد به گونه‌اي تربيت شود كه بتواند بهراحتي با ديگران ارتباط برقرار كند و رشدونمو لازم را براي برقراري روابط اجتماعي بهدست آورد. هيچ كودكي هنگام تولد، موجودي اجتماعي نيست، بلكه رفتار و سازگاري اجتماعي خود را در تماس با مردم ميآموزد. خانواده نخستين و مهمترين محيطي است كه كودك در آن از چگونگي روابط اجتماعي آگاه ميشود. تجربههايي كه كودك در سالهاي نخست زندگي در محيط خانواده كسب ميكند، زيربناي شخصيت و رفتارهاي بعدي او است. شيوه‌هاي فرزند پروري والدين نقش مهمي در رشد و نمو رواني اجتماعي كودكان ايفا مي‌كند