اثرات منگنز در الكترووينينگ مس و راه هاي مقابله با آن

منگنز به طور معمول در محلول باردار واحد استخراج حلالي مس وجود دارد. اين يون هم به طور مستقيم در عمليات استخراج حلالي و هم با انتقال به مرحله الكترووينينگ توسط دنباله روي فاز آلي در فاز آبي و برعكس، سبب ايجاد مشكلات زيادي در عمليات مي شود. مشكل اصلي منگنز در سلول الكترووينينگ، اكسيد شدن آن به ظرفيت هاي بالاتر Mn5+و Mn7+ و در نتيجه افزايش پتانسيل اكسيداسيون و احياي سلول مي شود. اين عمل سبب افزايش خوردگي آندها مي شود. مشكل اغلب سيستم هاي ميكسر- ستلر، دنباله روي و تشكيل كراد در ستلر مي باشد كه سبب انتقال اكثر ناخالصي ها به مرحله الكترووينينگ مي شود. در اين تحقيق روش هاي حذف و كنترل منگنز در مدار استخراج حلالي- الكترووينينگ مورد بررسي قرار گرفته¬اند. اين روش ها شامل ترسيب، تبادل يوني، استخراج حلالي، كاهش انتقال منگنز به الكترووينينگ و استفاده از عوامل كاهنده مي باشد. نتايج نشان مي دهد كه استفاده از تركيب روش تبادل يوني و ترسيب براي حذف نه تنها منگنز بلكه ديگر ناخالصي ها داراي كارايي بالاتري است. كاهش انتقال منگنز به الكترووينينگ نيز روش ديگري است كه پيامدهاي منفي بر عملكرد مدار ندارد و به سادگي قابل استفاده است. به دليل پيچيدگي واكنش هاي شيميايي در مدار، استفاده از روشي كه اثر شيميايي بر مدار نداشته باشد معقولانه تر است. لذا استفاده از روش هاي فيزيكي نتايج بهتري خواهد داشت.