شماره ركورد كنفرانس :
4105
عنوان مقاله :
تأثير انگل ايكتيوفتيريوس مولتي فيليس (Ichthyophthirius multifiliis) غيرفعال شده با پرتو گاما بر برخي فاكتورهاي خوني و بيوشيميايي ماهي قزل آلاي رنگين كمان
پديدآورندگان :
حيدريه مرضيه mheidarieh@nrcam.org پژوهشكده كشاورزي هسته اي، پژوهشگاه علوم و فنون هسته اي، كرج , اكبري ميلاد پژوهشكده كشاورزي هسته اي، پژوهشگاه علوم و فنون هسته اي، كرج , تقي زاده وحيد دانشگاه كشاورزي و منابع طبيعي گرگان
كليدواژه :
ايكتيوفتيريوس مولتي فيليس , ماهي قزل آلاي رنگين كمان , پرتو گاما , نانوذره آلژنيك اسيد
عنوان كنفرانس :
دومين همايش ملي پژوهش هاي نوين در علوم دامي با محوريت تنش هاي محيطي
چكيده فارسي :
در تحقيق حاضر بررسي اثر تروفونت هاي غيرفعال شده با پرتو گاما و فرمالين و نانوذره آلژنيك اسيد بر ايمني ماهي قزل آلاي رنگين كمان (Oncorhynchus mykiss) در مواجهه با انگل فعال عامل بيماري لكه سفيد (Ichthyophthirius multifiliis) در سيستم پرورشي مدار بسته مورد بررسي قرار گرفت. در اين مطالعه هفت تيمار با سه تكرار در نظر گرفته شد. تيمارها شامل ماهيان ايمنزا شده با تروفونت هاي غيرفعال شده با فرمالين، ماهيان ايمنزا شده با تروفونت هاي غيرفعال شده با فرمالين به همراه نانوذره آلژنيك اسيد، ماهيان ايمنزا شده با تروفونت هاي غيرفعال شده با پرتو گاما، تيمار ماهيان ايمنزا شده با تروفونت هاي غيرفعال شده با پرتو گاما با نانوذره آلژنيك اسيد، تيمار ماهيان تغذيه شده با نانوذره آلژنيك اسيد، گروه كنترل مثبت كه تنها انگل فعال را دريافت نمودند و گروه شاهد مي باشد. براي اين منظور 210 عدد ماهي قزل آلاي رنگين كمان 20 تا 30 گرمي بين 21 آكواريوم تقسيم شده و شاخص هايي از قبيل شاخص هاي خوني (شامل جمعيت لوكوسيتي، ميزان گلبوهاي قرمز و هماتوكريت) و شاخص هاي سرمي (شامل پروتئين كل، آلبومين، آلكانين فسفاتاز، ليزوزيم و گلوكز) مورد بررسي قرار گرفت. گلبول سفيد و گلبول قرمز (به جز تيمار تروفونت زنده) در اكثر تيمارها افزايش معناداري نسبت به گروه شاهد نشان دادند. آلبومين در تيمارهاي فرمالينه و فرمالينه- نانوذره آلژنيك اسيد و ليزوزيم در دو تيمار فرمالين و تروفونت زنده افزايش معنادار نشان دادند. همانطور كه فاكتورهاي خوني و بيوشيميايي نشان مي دهد تفاوت معناداري بين تيمارهاي فرمالينه و تيمارهاي انگل پرتوتابي شده در ميزان ايمني زايي وجود ندارد و هر دو تيمار توانستند در سطح مناسبي باعث افزايش سطح ايمني گردند. از اين رو غيرفعال سازي از طريق پرتو شايد بتواند جايگزين مناسبي براي غيرفعال سازي از طريق مواد شيميايي مي باشد.