بررسي جمعيت هاي مهمترين پهن برگان علوفه اي چند ساله در استان اردبيل

بيش از نيمي از مساحت كشور ايران را مراتع تشكيل مي دهد. مرتع به عنوان بستر تحولات اقتصادي و اجتماعي ايلات و عشاير ايران از اهميت ويژه اي برخوردار است همچنين بخشي از گياهان صنعتي و دارويي از اين منبع خدادادي به دست مي آيد اما متاسفانه بسياري از مراتع كشور به علت تخريب بيش از حد با بحراني عميق مواجه شده اند و ادامه ي اين روند كشور ما را با مشكلات بسياري مانند: سيل هاي مخرب، كم آبي، طوفان، شنهاي روان، آلودگي محيط زيست، خشكسالي و قطحي رو به رو خواهد كرد. براي رسيدن به اين هدف، چهار جمعيت¬ از پهن برگان دايمي كه از لحاظ علوفه¬اي در تغذيه دام ارزش ويژه¬اي دارند، در عرصه ايستگاه ساميان (ارتفاع 1350 متري از سطح دريا) در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در شرايط ديم كشت و صفات زنده¬ماني، توليد علوفه، توليد بذر، ارتفاع بوته و تاچ پوشش مورد ارزيابي قرار گرديد، نتايج نشان داد بيشترين درصد زنده ماني(95 درصد) به جمعيت Astragalus lilacinus u و بيشترين توليد بذربا ( 76/13 كيلوگرم)، بيشترين توليد علوفه با( 87/38) كيلوگرم) به جمعيت Trifolium pratensis و بيشترين ارتفاع بوته ( 65/39 سانتي متر) و تاج پوشش 99/62 سانتي متر مربع در پايه) به جمعيت Astragalus lilacinus، Sanguisorba minor تعلق داردو بيشترين توليد بذر با 54/12 گرم به گونه Astragalus brachiadontusتعلق دارد وكمترين مقداربه ارتفاع بوته به گونه pratensis Trifolium تعلق دارد پيشنهاد مي گردد جمعيت هاي كه از نظر توليد بذر و توليد علوفه نتايج مطلوب تري نشاد دادند در احياء و اصلاح مراتع نيمه مرطوب و نيمه خشك مورد استفاده قرار گيرد.