قصيدة «جغد جنگِ» ملك¬الشّعرا بهار در محك سبك‌شناسي

براي بررسي سبك شناسـانة يك اثـر ادبي بايد شاخصه ها و برجستگي هاي فكري، زباني و ادبي آن اثـر را در لايه هاي آوايي، واژگـاني، بـلاغي، نحـوي ، زيبايي شناختي ، روانشناختي ، تاريخي و ... مشخّص كرد. ايـن مقـاله ويژگي هاي بـرجستة سبك شناسي ، به خصوص لاية ساختاري - زيبايي شناختي ِقصيدة « جغد جنگِ » ملك الشعراي بهار را بر اساس كتـاب ها و نظريه هاي سبك شناسي قديم به ويژه « سبك شناسي » اثر زنده ياد ملك الشّعراي بهار و كتاب ها و نظريه هاي سبك شناسي جديد مورد بررسي قرار مي دهد. ﻫﺪﻑ از اين جستار، بررسي ﺑﺎﺭﺯﺗﺮﯾﻦ ﻭﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﺳﺒﮏ خراساني ﺩﺭ واپسين قصيدة بلند بهار در مدح صلح به نامِ « جغد جنگ » است؛ در كنار بررسي روساختي اين قصيده - كه نمودارِ قدرت طبع ملك الشّعرا در ادبيات كهن است تبيين زواياي ژرف ساختي آن ، مورد توجّه بوده است. مضمون آفريني ، انتخاب وزن و قافية مناسب ، به كار گيري واژه ها و تركيب هاي نو ، موسيقي شعر و صور خيال و بسيار از ويژگي هاي ديگر كه در اين وجيزه بررسي مي شود ؛ نشان دهنده آن است ، بافـت سخــن او از سخــنِ(!) بسياري از شـاعـــرانِ معــاصر و به ظاهـــر نو آوري كه پشتوانه هاي هـزار و چند صد ســالة خود را نديده گرفته اند، هنرمندانه تر است و تسلّطِ بهار را بر زير و بمِ لفظ و معنا به طور كامل جلوه گر مي سازد.