نوآوري ، تركيب و تكثير قالب هاي شعري در ديوان اشعار بهار

محمد تقي ملك الشعراي بهار با همه ي فراز و نشيب هاي فكري و هنري اش شاعر و اديبي است متعلق به دوره ي ادبي بازگشت ، تجدد و نو گرايي ، ( روزبه ، 1386 ، 106 ) وي همانند همه شاعران هم روزگار خود سنت شكني و نوگرايي را به سبكي ديگر در شعر خود به اجراء درآورده است . اين مقاله به همين تكثير و نوآوري ها در قالبهاي شعري مي پردازد ، تركيب قالبهاي سنتي از ابداعاتي است كه بهار به خوبي از عهده آن برآمده است و به نوعي راهي تازه را گشوده است در قالبهاي سنتي كه بعد از وي اگر چه كمتر مورد توجه واقع شده ولي مي توان بهار را از شاعراني دانست كه در تحول شعر فارسي هم از حيث قالب و هم محتواي ودرون مايه قابل توجه است.