بررسي رابطه بين سرمايه فكري و ريسك سيستماتيك (مطالعه موردي: بورس اوراق بهادار تهران)

طبق ديدگاه مبتني بر منابع شركت، سرمايه فكري منابع مهمي هستند كه شركت ها را قادر به ايجاد مزيت رقابتي و عملكرد مالي برتر مي نمايند. از اين رو هدف اصلي در اين پژوهش بررسي رابطه بين سرمايه فكري و ريسك سيستماتيك طي سالهاي 1385 تا 1389 در بورس اوراق بهادار تهران بوده است. در ابتدا متغيرهاي پژوهش مورد شناسايي قرار گرفته كه جهت سنجش متغير مستقل از مدل پاليك استفاده شده است و جهت تجزيه و تحليل اطلاعات، از داده هاي بدست آمده از نرم افزار ره آورد نوين ، براي محاسبه متغيرهاي پژوهش، توسط نرم افزار Excel استفاده شده است. اين داده ها جهت آزمون فرضيه ها توسط نرم افزار Spss به كمك آماره هاي توصيفي و استنباطي نظير تحليل همبستگي ، مورد تجزيه و تحليل قرارگرفتند. بنابراين 70 شركت فعال بورسي به عنوان نمونه انتخابي در نظر گرفته شد. نتايج حاصل از آزمون فرضيه هاي پژوهش با استفاده از روش رگرسيون چندگانه براي فرضيه هاي اصلي صورت گرفته است. فرضيه اصلي اول كه به بررسي رابطه بين سرمايه فكري و ريسك كل مي پردازد نشان از عدم وجود رابطه معناداري بين سرمايه فكري و ريسك كل در بورس اوراق بهادار تهران دارد. فرضيه اصلي دوم كه به بررسي رابطه بين سرمايه فكري و ريسك سيستماتيك در بورس اوراق بهادارتهران طي سال هاي ذكر شده مي پردازد از وجود رابطه معنادار بين سرمايه فكري و ريسك سيستماتيك در بورس خبر مي دهد. نتايج حاصل از اين فرضيه ها صرفنظر از اندازه شركت است حال با در نظر گرفتن اندازه شركت در هر يك از فرضيه هاي اصلي به اين نتيجه رسيديم كه بين سرمايه فكري و ريسك كل با تأثير اندازه شركت رابطه معنادار وجود ندارد و همچنين بين سرمايه فكري و ريسك سيستماتيك با تأثير اندازه شركت رابطه معنادار وجود ندارد.