تأثير برنامه درسي كارآفريني در تعامل با خودكارآمدي بر ايجاد روحيه كارآفريني دانشجويان دانشگاه تبريز

پژوهش حاضر به منظور تعيين تأثير برنامه درسي كارآفريني در تعامل با خودكارآمدي بر ايجاد روحيه كارآفريني دانشجويان دانشگاه تبريز صورت گرفته است. جامعه ي آماري اين پژوهش را كليه ي دانشجويان دوره كارشناسي گروه هاي آموزشي كشاورزي، s علوم پايه و فني و مهندسي دانشگاه تبريز تشكيل مي دهند كه مجاز به انتخاب واحد درس كارآفريني به ارزش 2 واحد در نيمسال اول و دوم سال تحصيلي 1391- 1392 بوده اند. از 198 نفر دانشجوياني كه درس كارآفريني را در دو نيمسال مذكور گذرانده بودند بر اساس جدول مورگان 133 نفر به شيوه تصادفي نسبتي به عنوان نمونه انتخاب شدند و با 133 نفر از دانشجوياني كه درس كارآفريني را در همان رشته ها انتخاب نكرده بودند؛ مقايسه گرديدند. روش پژوهش، از نوع علي مقايسه اي بوده است. ابزارهاي مورد استفاده پژوهش پرسشنامه روحيه كارآفريني و آزمون خودكارآمدي عمومي شرر بوده است كه از روايي و پايايي لازم برخوردار بودند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با روش MANOVA مورد تحليل قرار گرفتند. نتايج بيانگر آن است كه آموزش برنامه درسي كارآفريني بر روحيه كارآفريني و مؤلفه هاي آن يعني (خلاقيت، ريسك پذيري، استقلال طلبي، توفيق طلبي، اراده يا كنترل دروني) در دانشجويان تأثير مثبت دارد. ولي آموزش برنامه درسي كارآفريني در تعامل با خودكارآمدي بر مؤلفه هاي كارآفريني تأثيري ندارد.