بررسي عوامل فردي به عنوان زير ساختي بر ايجاد سازمانهاي دوركار

ماهيت دوركاري به گونه اي است كه در نگاه اول براي كاركنان و مسوولان جذاب بنظر ميرسد و مزاياي بيشماري را ميتوان براي دوركاري ذكر كرد، اما به نظر ميرسد دستيابي به آنها تنها در صورت شناخت زير ساختها امكانپذير خواهد بود. از آنجا كه عوامل فردي جزء انكارناپذير هر سازمان و ساختاري است در اين تحقيق زيرساخت عوامل فردي به عنوان يكي از زيرساختهاي موثر بر ايجاد سازمان دوركار در نظر گرفته شد و 2 متغير از عوامل فردي (توانمند سازي، تعهد سازماني) بررسي گرديد. بر اين اساس تعداد 71 پرسشنامه بين كاركنان دانشگاه پيامنور اصفهان كه تمامي، آيين نامه هاي دوركاري را مطالعه نموده بودند و اطلاعات متوسط رو به بالا از اين موضوع داشتند، توزيع گرديد. با استفاده از نرم افزار آزمونهاي ضريب همبستگي و رگرسيون محاسبه گرديد. هدف، بررسي رابطه اين متغيرها با دوركاري بود. نتايج ،spss 19 به دست آمده از آزمون فرضيات نشان داد در بين عوامل فردي، توانمندسازي رواني در سطح يك درصد و تمامي ابعاد آن بجز درونيسازي هدف، در سطح پنج درصد با ايجاد سازمانهاي دوركاري رابطه مستقيم معنيدار دارند. تعهد سازماني با ايجاد سازمانهاي دوركاري در سطح پنج درصد رابطه معني دار دارد.