نقش تشكلهاي مدني در آموزش همه جانبه و تاثير آن بر كيفيت زندگي نابينايان

نابينايان به عنوان يكي از سرمايه هاي ويژه ي اجتماعي هستند كه نه تنها تهديدي براي جامعه به حساب نمي آيند بلكه به دليل توانمندي و ظرفيت هاي وجوديشان، فرصتي براي توسعهي ملي هستند و به دليل محروميت از يك موهبت الهي، حقوقي را به خود اختصاص داده اند كه احقاق آن به عهده سازمان هاي رسمي، غير رسمي و آحاد شهروندان است. تشكل هاي مدني به دليل آزادي عمل و احساس صميمانه، نقش موثري را در آموزش و بارور ساختن استعدادهاي اين قشر از شهروندان ايفا مي كنند. در اين مقاله تلاش بر آن است كه ضمن معرفي قابليت و ظرفيت هاي تشكل هاي مدني در تعامل با شهروندان نابينا، تأثير ايشان بر جنبه هاي مختلف كيفيت زندگي نابينايان بررسي شود. لازم به ذكر است كيفيت زندگي، يك مفهوم چند بعدي است كه علاوه بر بعد بهداشتي و زيست محيطي، بعد اجتماعي و ذهني كه بعضا اهميت بيشتري دارد را نيز در بر مي گيرد. اين مقاله مؤلفه هاي مختلف كيفيت زندگي(با توجه به ابعاد ذكر شده) و تأثير ايفاي نقش نهادهاي مدني از طريق توسعه همه جانبه آموزش را مورد بررسي قرار مي دهد به اين دليل كه آموزش، ابزار قدرتمندي براي ارتقاء توانمند سازي نابينايان است و آنها از طريق آموزش رسمي و غير رسمي مي توانند دانش و مهارت هاي لازم را براي عملكرد ووظايف خود به دست آورند.