نقش طبيعت بر بناهاي معماري

جدايي فضاي سكونتي و فعاليت هاي اجتماعي انسان ها و استقرار در محيط هاي شهري باعث فاصله ي انسان از طبيعت شده است كه اين دوري جدايي ناپذير است و هرچه زودتر انسان به دنبال گم گشته ي خود يعني محيط طبيعي برميگردد. با الهام گيري از طبيعت جهت شكل گيري بناهاي معماري نو مي توان در جهت ارتقا كيفيت زندگي شهري براي بشر به طرحي نو دست يافت. از سوي ديگر بسياري از معماران و طراحان معتقدند كه طرح هاي الهام گرفته از طبيعت،مي‌تواند به كاهش صدمات زيست محيطي ناشي از زندگي بشر در شهرها كمكي شايان توجه نمايد. بدينوسيله همگام با معماري بيونيك مي‌توان در جهت دست‌يابي و تحقق اهداف فوق برآمد. اين پژوهش به صورت كمي و كيفي مي‌باشد كه مطالب مرتبط كتب و مجلات معتبر مربوطه استخراج شده است. نتايج بدست آمده نشان مي‌دهد كه، همزيستي با طبيعت و حضور و اقامت در آن مي‌تواند به عنوان يكي از محورهاي مهم و اصلي در زندگي مطرح شود. كيفيت و چگونگي قرار گيري در طبيعت براي حل مشكلات زيست محيطي و همچنين مشكلات ناشي از شهرنشيني اهميت بسياري دارد به گونه‌اي كه موجب از بين رفتن اين مشكلات مي‌شود. با توجه به اين موارد، در اينجا معماري مي‌بايست به گونه‌اي به كار گرفته شود كه علاوه بر ارضاي نيازهاي اوليه و بهينه جهت سكونت و اقامت، بتواند با بكارگيري انواع طبيعت‌گراي معماري از جمله بيونيك، در صدد برطرف كردن آسيب ها و مشكلات ناشي از آن نيز بر آيد.