ستايش شاخصه‎هاي متعالي جنگ در سروده‎هاي قيصر امين پور

قيصر امين پور در دفاع از سرزمين خود و پاسداشت ارزش‎هاي اعتقادي‌اش، هم با اسلحه نبرد به مبارزه برخاسته و هم با سلاح فكر و انديشه هنرمندانه خود. در چشم انداز شاعر، جنگ، تنها در محدوده تجاوز سرزميني خلاصه نمي شود، بلكه ذهن و خيال او، مرزهاي فكري و عقيدتي را نيز دربرمي گيرد و مفاهيمي چون دفاع، شهادت، پيروزي ايثار و جان و جهان گريزي رزمندگان در هاله‎اي از معنويت بيان مي‎شود. در شعر امين پور وصف شهيد و شهادت نه تنها با كمك از زباني ماتم زده كه با تلفيقي از لحني حماسي و تغزلي بيان مي‎گردد و روحيه اميد و جنگ‌آوري را در رزمندگان زنده مي‎دارد. در شعر اين دوره همه حالات و رفتارهاي رزمندگان بنا به اعتقادات اسلامي و تمكين در برابر وجه ديني انقلاب، از قدسيتي خاص برخوردار است، قيصر امين پور نيز با برخورداري از چنين آبشخوري ذهني پيروزي و مصاديق پيروزي را در شعر خود به نمايش گذاشته است. امين پور رنج مردم را در شعر خود جاي مي‎دهد و به تصويرگري شهر خود و خرابي‎هاي حاصل از جنگ در آن مي‎پردازد. با وجود همه دشواري‎هاي زمان جنگ و پس از جنگ در ايران، امين پور به ساير انسان ها به ويژه به ملت فلسطين كه هم دين او هستند ومورد ستم واقع شده اند نيز توجه داشته است. پژوهش حاضر بر پايه روش توصيفي –تحليلي به واكاوي مهمترين شاخصه ها در انديشه اين شاعر مي‌پردازد.