واكاوي اقانيم مشترك پايداري در سروده هاي احمد مطر و ابوالقاسم لاهوتي

تاريخ ايران وعراق در دوره‌اي كه ابوالقاسم لاهوتي و احمد مطر زيسته‌اند، آبستن رويدادهاي تقريبا مشابهي است، ازجمله؛ چنبره‌ي استبداد ديرين بر اين دو سرزمين، وقوع انقلاب‌هاي مردمي، مشروطه‌خواهي در ايران وجنبش‌هاي مردمي در كشورهاي عربي، هجمه‌ي استعمار و چپاول ثروت‌هاي ميهني اين دو كشور. اين رويدادهاي مشابه اجتماعي وسياسي، بستر رشد افكار و ايده‌هاي مشابه را فراهم آورده است و به وضوح مي‌توان بازتاب آن را در توليدات فرهنگي و خلق آثار ادبي، به خصوص در سروده‌هاي شاعران مشاهده نمود. مطر ولاهوتي، دو شاعر مردمي هستند كه، مسائل سياسي و خواسته‌هاي مردم را در اشعار خود منعكس كرده‌اند، و تصوير جامعه‌، با دو طبقه‌ي حاكم و محكوم، بارزترين مضمون سروده‌هاي آن‌دو در اين مجال است. اين پژوهش، بر بنيان رويكرد مكتب آمريكايي در ادبيات تطبيقي و با روشي توصيفي- تحليلي به بررسي وجوه مشترك و متفاوت سروده‌هاي لاهوتي و مطر در عرصه‌ي مقاومت مي‌پردازد. و در نهايت بيان مي‌دارد كه: احمد مطر در سروده‌هاي سياسي خود در مجال مقاومت در برابر دشمنان و پايداري در راه آزادي، كاملا آگاهانه از زبان طنز بهره مي‌گيرد و با طنزي سياه وگزنده مشكلات سياسي، اجتماعي، اقتصادي و انساني جامعه‌ي خود را عرضه مي‌كند، اما آن‌چه در اشعار لاهوتي در اين مجال مشهود است، دعوت به قيامي خونين، غلبه‌ي افكار كمونيستي و استفاده از شعارها و نمادهاي اين حزب هم‌چون رنگ سرخ، پتك، داس و انقلاب توده مي‌باشد و نيز، وطن در شعر لاهوتي و مطر، محدود در مرزهاي ايران و عراق نيست؛ مقصود از وطن در شعر شاعر عراقي، كشورهاي عربي و مقصود از آن در شعر شاعر ايراني، ايران، روسيه و در پرتو افكار انترناسيوناليستي همه‌ي كشورهاي جهان است كه زير يوغ ظلم و استبداد به‌سر مي‌برند.