بررسي تجلّي ادبيّات پايداري در كتب فارسي دوره متوسطة اول

تاريخ كشور ايران داراي فراز و فرود بسياري بوده است و ملت ايران گاها مجبور به دفاع در مقابل تجاوز خارجي بوده است و يا بعضا دچار استبداد حاكمان داخلي شده است؛ بنابراين چاره‌اي جز ايستادگي و پايداري در برابر ستم نداشته است. بخشي ا زاين ايستادگي و مقاومت در زبان و ادبيات قوم ايراني متجلّي است. ادبيات فارسي سرشار است از واگويه‎هاي ايستادگي يك ملت در برابربيداد ستمگران، لذابا وجود اين كه اين آثار بيانگر دردهاي افراد و ملت هاست اما در ارتقاي اميد به آينده، نويد دادن پيروزي‌هاي پس از سختي ها، دعوت به مبارزه و ايستادگي در برابر ظلم و ستم و جان باختگي براي كاري بزرگ و طاقت فرسا بسيار موثرند. با اين وصف ادبيات پايداري يكي از انواع ادبي پر كاربرد در زبان و ادبيات فارسي محسوب مي‌شود. نويسندگان اين مقاله برآنند كه با روش كتابخانه‌اي و تحليل محتوا به بررسي كتب ادبيات فارسي دبيرستان دوره اول بپردازند و آنها را از لحاظ پرداختن به مقولة ادبيات پايداري مورد واكاوي قرار دهند.