نقش مولفه هاي بصري بر خوانش ادراكي فضا توسط ناظر با تكيه بر نحو فضا نمونه موردي: موزه ي هنرهاي معاصر تهران

هدف از اين پژوهش بررسي نقش مولفه هاي بصري بر ادراك فضايي در بناهاي فرهنگي مي باشد. اين تحقيق ابتدا با برداشت محيطي و با استفاده از نقشه هاي شناختي غير زايشي نحوه ي مسير يابي و حركت ناظرين و بازديدكنندگان را به دست آورده و سپس براي دقيق تر شدن مسير يابي، با استفاده از نرم افزار نحو فضا حركت 250 ناظر را در خروجي عامل اساس شبيه سازي نموده و و مسير آن ها استخراج شد. سپس با همپوشاني نقشه هاي شناختي غير زايشي و مسير يابي شبيه سازي شده توسط نرم افزار Depth map محتمل ترين مسير حركتي به دست آمد. در گام بعد مسير به دست آمده در نرم افزار Syntax 2D وارد شده و سه مولفه بصري مربوط به حوزه ي ديد شامل؛ مساحت، بسته شدگي و فشردگي مورد بررسي قرار گرفت. همچنين رابطه ي بين شاخص هاي پيكربندي فضايي (همپيوندي، عمق و عمق قابل پيمايش) با مولفه هاي بصري مورد سنجش قرار گرفته و بيشترين نقاط همپوشاني فضايي اين مولفه ها با يكديگر مقايسه شد. نتايج نشان داد كه تغييرات در پيكربندي فضايي كه سبب تغيير در مولفه هاي بصري شده است بر خوانش فضايي و همچنين ادراك فضايي تاثير گذار بوده است .