بازخواني الگوهاي زيبايي شناختي معماري ايراني درباب مسكن و تبيين الگوي مسكن مطلوب ايراني (بررسي نمونه موردي خانه اعزازالدوله اروميه)

از ميان انواع فضاهاي زندگي انسان، مسكن از اهميت بسزايي برخوردار است، چراكه بيشترين ادراك و تجربه احساسي انسان از طريق الگو هاي فضايي در آن صورت مي پذيرد. اولين هدف از ساخت مسكن، فراهم آوردن مكاني براي آسايش و آرامش انسان است. در دوران معاصر، با عوض شدن شيوه ي زندگي، تغييراتي در مفهوم خانه و سكونت، ايجاد شده است . از آنجائيكه معماري اصيل و گذشته ي ايراني در باب مسكن سر شار از الگوهاي زيبايي شناختي و بسيار غني بوده است ،لذا اين مقاله با ارائه راهكار و الگوي معماري مناسب در حوزه مسكن با توجه به تائيرات منفي معماري ساده گرايانه غرب بر معماري اصيل ايراني و كمرنگ كردن اصول زيبايي شناسانه معماري ايراني در چهار بخش به آن پرداخته است. دو بخش اول در فرآيند پژوهشي كتابخانه اي و با كنكاش در منابع مختلف، ابتدا به بازخواني و تحليل الگوهاي زيبايي شناختي معماري ايراني درباب مسكن و سپس سير تحول اين الگوها را در معماري مسكن معاصر ايران و چالشهاي حادث شده در مســكن امروزي بررسي مي كند. در بخش ســوم به بررسي يك نمونه موردي از بناهاي اواخر دوره قاجار(خانه اعزازالدوله ) و تحليل الگوهاي زيبايي شناختي در اين بنا پرداخته و در بخش پاياني مؤلّفين تلاش كرده اند تا با به كارگيري روش تحقيق كيفي و براســاس شــرايط موجود و قوانين حاكم ، با تدوين راهكارها و پيشنهادهاي ّطراحي به تبيين الگوي مسكن متناسب با وضعيت معاصر، اصول بيان شده بخش اول و دوم در شكل گيري معماري مسكوني را احيا نمايند.