پايداري اجتماعي در بناهاي تاريخي با رويكرد بازشناسي ارزش هاي فرهنگي (نمونه موردي: مجموعه تاريخي فرهنگي بايزيد بسطامي)

سرزمين ايران با پيشينه چندين هزار ساله خود در بردارنده بافت ها و بناهاي تاريخي است كه اين بناها در حكم بخشي از شناسنامه فرهنگي آن كشور است، اما با توجه به اهميت مجموعه تاريخي فرهنگي بايزيد بسطامي در دوره‌هاي متفاوت تاريخي تصميم بر آن شد تا پايداري اجتماعي با شاخص هايي چون ماهيت و هويت، سرزندگي، تنوع، جامعه پذيري و مفهوم اجتماع، ارتقاء كيفيت زندگي، مشاركت و همبستگي اجتماعي، عدالت اجتماعي، امنيت و انعطاف پذيري، با توجه به بازشناسي ارزش هاي فرهنگي در اين مجموعه مورد بررسي واقعا شود؛ امري كه به نظر مي رسد تا حدودي در خصوص بناهاي تاريخي مغفول مانده است. برقراري تعادلي پويا ميان نظام هاي مختلف محيط در نيل به پايداري محيطي، همزمان، به پايداري كالبدي (محيطي و اقتصادي) و غيركالبدي (اجتماعي و فرهنگي) مي-انجامد؛ از آنجايي كه ارزش هاي اجتماعي و فرهنگي هر جامعه در معماري آن نيز مستتر است، در اين تحقيق سعي شده تا با روش مطالعه توصيفي و كتابخانه اي، نقش و تأثير معماري مجموعه مذهبي و تاريخي بايزيد بسطامي در پايداري اجتماعي با رويكرد ارزش-هاي فرهنگي مورد بررسي قرار گيرد. شاخص هاي ياد شده در مجموعه تاريخي و فرهنگي بايزيد بسطامي مورد بررسي قرار گرفت و در نهايت نتيجه حاصله دال بر نقش مهم و تأثيرگذار مجموعه بر پايداري اجتماعي از طريق بازشناسي ارزش هاي فرهنگي بود. از بناي اين مجموعه مي توان در قالب مجتمع مذهبي- فرهنگي- تاريخي و گردشگري و به منظور توسعه تعامل اجتماعي مردم بهره مند شد تا به پايداري اجتماعي مجموعه افزوده گردد.