بررسي تاثير افزودني ژل ميكروسيليس بر مقاومت و دوام روسازي هاي بتن غلتكي (مطالعه موردي: پروژه روسازي بتن غلتكي تعريض محور 3 راهي پلاژ ساري به بابلسر)

بتن غلتكي روسازي راه (RCCP) ، يك تكنولوژي نوين و در حال پيشرفت است. علت گسترش اين نوع روسازي، افزايش سرعت در اجرا و روش ساخت مي باشد كه موجب كاهش هزينه هاي اجرايي آن در مقايسه با روسازي بتن معمولي و حتي روسازي آسفالتي مي گردد. در استفاده از بتن غلتكي به عنوان سطح نهايي تردد، تهيه بتن با دوام بالا مد نظر قرار مي گيرد. مقاومت خمشي و مقاومت در برابر خستگي از جمله مهمترين پارامترهاي موثر بر طراحي ضخامت محسوب مي گردند كه در ارتباط مستقيم با مقاومت فشاري تك محوري بتن قرار دارند. همچنين، جذب آب بتن يكي ديگر از خواص مهم آن به ويژه از نقطه نظر امكان نفوذ مواد و املاح خورنده و يا اشباع شدن آن است كه كنترل كننده دوام بتن غلتكي است. از آنجا كه تامين شرايط اوليه ي لازم براي توليد بتني با دوام در حين اجراي روسازي به سختي امكان پذير است، لذا بايستي كيفيت اوليه بتن در سطح بالاتري طراحي شود. از اينرو در اين پژوهش به بررسي اثر ژل ميكروسيليس در كيفيت روسازي هاي بتن غلتكي، از طريق تاثير در مقاومت فشاري و جذب آب و در نهايت تاثير آن بر دوام بتن مورد بررسي قرار گرفت. بنابراين، پس از مطالعات كتابخانه اي و بررسي سوابق و پيشينه ي پروژه هاي خارجي و داخلي، با توجه به مصالح در دسترس، مطالعاتي جهت رسيدن به يك طرح اختلاط مناسب با درصدهايي از ژل ميكروسيليس انجام گرديد و بعد از ساخت، نمونه ها مورد آزمايش قرار گرفت. پس از انجام آزمايش-هاي لازم نهايتا درصدي از ژل ميكروسيليس كه بهترين نتايج را در اختيار ما قرار داد، به عنوان درصد ژل بهينه انتخاب گرديد. بررسي ها نشان مي دهد، با افزايش 7 درصد ژل ميكروسيليس بيشترين مقاومت فشاري حاصل خواهد شد، ضمن اينكه درصد جذب آب كه يكي از مهم ترين پارامترهاي موثر در دوام بتن غلتكي است نيز حداقل خواهد بود.