اثر تاريخ كاشت بر توليد ماده خشك ژنوتيپ‌هاي مختلف بادام زميني (Arachis hypogaea L) در منطقه رودبار جنوب

تعيين تاريخ كاشت براي مناطق مختلف جهت استفاده از پتانسيل هر منطقه از اهميت ويژه‌اي در برنامه‌ريزي و مديريت‌هاي زراعي برخوردار است. جهت تعيين مناسب‌ترين ژنوتيپ و تاريخ كاشت بادام زميني در منطقه رودبار جنوب، آزمايشي بر مبناي كرت‌هاي خرد شده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار طي سال زراعي 1395-1394 اجرا گرديد. تاريخ كاشت در چهار سطح: 10 اسفند ماه، 1 فروردين ماه، 20 فروردين ماه و 10 ارديبهشت ماه به‌عنوان فاكتور اصلي و نيز ارقام بادام زميني به‌عنوان فاكتور فرعي و در چهار سطح: گلي، گرگاني، مصري و عراقي مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج نشان داد ماده خشك در مراحل رويشي، گلدهي، نيام‌دهي و برداشت تحت تاثير تاريخ كشت اختلاف معني‌داري (P 0.05) داشتند و اولين تاريخ كاشت از نظر صفات مورد بررسي برتر بود. ژنوتيپ‌هاي مورد بررسي نيز از نظر صفات ذكر شده با يكديگر اختلاف معني‌داري داشتند. نتايج مقايسه ميانگين‌هاي مربوط به اثر متقابل تاريخ كاشت و ژنوتيپ نشان داد كه بيشترين ماده خشك در مراحل رويشي، نيام‌دهي و برداشت (به ترتيب با 22/9، 145/3 و 284/6 گرم درتك بوته) در تاريخ كاشت اول به ژنوتيپ گلي و كمترين ميزان (به ترتيب با 4/5، 43 و 1/82 گرم درتك بوته) در تاريخ كاشت چهارم به ژنوتيپ عراقي اختصاص يافت. حداكثر ماده خشك مرحله گلدهي با ميانگين 7/85 گرم درتك بوته در تاريخ كاشت 10 اسفند ماه مربوط به ژنوتيپ گلي و حداقل ميزان با ميانگين 28/4گرم درتك بوته در تاريخ كاشت 10 ارديبهشت ماه متعلق به ژنوتيپ‌هاي گرگاني و عراقي به دست آمد. در مجموع، پژوهش حاضر نشان داد كه تاريخ كاشت 10 اسفند ماه و ژنوتيپ گلي به ترتيب به عنوان بهترين تاريخ كاشت و رقم براي منطقه رودبار جنوب و مناطق آب و هوايي مشابه آن مي‌تواند باشد.