انتخاب بهترين روش آبياري با كم ترين تعداد متغير براي مزارع انگور (مطالعه موردي بيرجند)

كشاورزي از مهمترين و فراگيرترين مشاغل در ايران با توجه به سابقه و موقعيت جغرافيايي است. آب از جمله مهترين عوامل تعيين كننده در كشاورزي است كه بسته به محصول كشت شده و محاسبه تبخير و تعرق، مهمترين مولفه برآورد نياز آبي گياهان در كشاورزي است و مي توان با تعيين دقيق آن بهترين عملكرد و در نتيجه افزايش شاغلين را در زمينه كشاورزي داشت. يكي از راه هاي از دسترس خارج شدن آب در مناطق مختلف ايران، تبخير تعرق ‌مي‌باشد.هدف كلي از انجام اين پژوهش مقايسه روش‌هاي مختلف برآورد تبخير– تعرق گياه انگور در شهرستان بيرجند است باشد.در اين مطالعه با استفاده از آمار و اطلاعات ايستگاه سينوپتيك بيرجند مقدار تبخير و تعرق گياه مرجع براي هرروز از سال در طول دوره آماري (2005‌-1991) با 5 روش تورنت -وايت ، بلاني -كريدل تورك جنسن -هيز و‌هارگريو - و فائو -پنمن -مانتيث محاسبه شد نتايج نشان داد كه روش كريدل با بيشترين همبستگي بدون در نظر گرفتن خطاي استاندارد با روش فائو‌-پنمن مانتيث با ضريب همبستگي 0.99 بيشترين همبستگي را دارد.