بررسي آبشستگي پيرامون گروه پايه هاي دوتايي در جريان يكنواخت

مطالعات آزمايشگاهي و صحرايي نشان مي دهد، آبشستگي موضعي اطراف پايه هاي پل علت اصلي تخريب آن ها مي باشد. تخريب و خسارت وارده به پل ها كه اغلب در هنگام سيلاب رخ مي دهد باعث قطع راه هاي ارتباطي، خسارات مالي و حتي جاني مي شود. بنابراين شناخت اين پديده، پيش بيني ميزان آن و به كار بردن تمهيدات لازم براي كنترل و كاهش آبشستگي موضعي امري بسيار ضروري است. هدف از انجام آزمايشات، بررسي حداكثر عمق آبشستگي در فواصل مختلف گروه پايه هاي دوتايي براي جريان يكنواخت مي باشد. آزمايش ها در شرايط آب زلال و 95/ 0 U/UC =انجام گرفت. نتايج نشان داد كه در يك فاصله ثابت، با افزايش دبي در جريان يكنواخت، حداكثر عمق آبشستگي پايه اول و دوم گروه پايه هاي دوتايي افزايش مي يابد. با افزايش فاصله ي بين گروه پايه هاي دوتايي حداكثر عمق آبشستگي پايه اول و دوم به ترتيب در فاصله D3 و D4 ملاحظه شده است. همچنين دو پايه مجاور هم با فواصل مختلف داراي آبشستگي بيشتري نسبت به تك پايه هستند.