بررسي نقش كارآفريني در توسعه كشاورزي (مطالعه موردي روستاهاي بخش مركزي شهرستان زابل)

يكي از اين منابع، ايجاد كارآفريني در محيط هاي روستايي مي باشد. زيرا كه كارآفريني به عنوان يك عنصر عمل مي كند كه ضمن افزايش رشد از طريق شكل گيري كسب وكار، مشوق هاي مالياتي و جذب كاركنان خلاق جوان؛ موجب بالا رفتن استانداردهاي زندگي مي شود. همچنين كارآفريني رشد محلي را به دنبال دارد، از اينرو در مناطق روستايي مهم است و به نظر مي رسد با توجه به اينكه صنايع دستي، فعاليت سنتي روستايي، بخش كشاورزي، صنايع استخراجي و... با رشد منفي همراه است، اين فعاليت مي تواند اميدوار كننده باشد. هدف اين تحقيق بررسي نقش كارآفريني در توسعه كشاورزي (مطالعه موردي روستاهاي بخش مركزي شهرستان زابل) مي باشد. يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه در بررسي شاخص هاي اجتماعي، شاخص انگيزه تغيير در كيفيت زندگي با ميانگين 4/25 بالاترين رتبه و شاخص داشتن برنامه ريزي و برنامه مناسـب در فعاليـت هـا با ميانگين 2/33 پايين ترين رتبه و در بررسي شاخص هاي اقتصادي، شاخص تشويق و به كارگيري جوانان براي ايجاد كسب و كارهاي جديد با ميانگين 3/74 بالاترين رتبه وشاخص ريسك پذيري و مخاطره پذيري اقتصادي افراد با ميانگين 2/22 پايين ترين رتبه و در بررسي شاخص هاي زيرساختي، شاخص وجود زيرساختهاي عمومي مناسب روستا (همچون آب، برق روستا)با ميانگين 3/82 بالاترين رتبه و شاخص وجود نيروي انساني ماهر جهت شروع كارآفريني با ميانگين 2/96 پايين ترين رتبه را كسب نموده اند.