جايگاه تربيت اخاقي در فرهنگ آموزشي و برنامه درسي

Role of Moral Education in the Educational Culture and Curriculum

صاحبنظران تربيتي، مسئله تربيت اخلاقي را از نيازهاي ضروري هر جامعه مي دانند كه غالباً به فرهنگ خانواده و همچنين فرهنگ آموزشي آن جامعه مرتبط مي شود. تربيت اخلاقي، به ويژه از دوره كودكي و نوجواني، براي والدين و برنامه ريزان آموزش و پرورش مسئوليت آفرين است و كيفيت تحقق آن مي تواند براي فرد، خانواده و جامعه سرنوشت ساز باشد. هدف مقاله حاضر بررسي جايگاه تربيت اخلاقي در فرهنگ آموزشي و برنامه درسي نظام آموزش و پرورش ايران بود. از روش تحقيق تحليلي – استنتاجي استفاده شد. يافته هاي مقاله حاضر، مويد مولفه هاي اثرگذار بر تربيت اخلاقي است. همچنين، به منظور تبيين كاركردهاي تربيت اخلاقي، برخي از مباني فلسفي، روانشناختي، جامعه شناختي و فرهنگي تشريح شد. در ادامه، چالش هاي تربيت اخلاقي در بين نوجوانان مورد كنكاش قرار گرفت. در نهايت، به منظور بهبود روند تربيت اخلاقي دانش آموزان در نظام آموزشي كشور، راهكارهاي پيشنهادي ارائه شد. در مجموع مي توان اذعان داشت كه تربيت اخلاقي در فرهنگ خانواده شكل گرفته و ادامه مي يابد و پس از آن، در فرهنگ آموزشي و برنامه هاي درسي در مؤسسه هاي تربيتي، كامل مي شود. نقش و اهميت برنامه هاي درسي در رشد تربيت اخلاقي بسيار حساس است و فقدان برنامه ريزي كارآمد، رشد تربيت اخلاقي در بين نوجوانان را با چالش مواجه مي كند. محيط تربيتي سالم و كار آمد و به ويژه نقـش مربيان كه ناظر تربيت اخلاقي نوجوانان هستند، در كنار تاثيرگذاري رسانه هاي جمعي، گروه همسالان و شبكه هاي مجازي، در نحوه تحقق اين هدف، بسيار نقش دارند.