گامي به سوي همگرايي جهان اسلام با تاكيد بر گردشگري

صنعت گردشگري منشور كثيرالوجهي است كه هر وجه آن جنبه هايي از زندگي و نيازهاي جوامع انساني را متأثر و مرتفع مي سازد. گردشگري بنا به ماهيت خود داراي كاركردهاي متعدديست كه در تحول اقتصادي، انتقال و مبادله فرهنگي و جايگاه كشورها در تصميم گيري جهاني نقش مهمي دارد. امروزه فرهنگ و اقتصاد ناگزير دو بال همسان توسعه اجتماعي و سياسي جوامع به شمار مي روند،گردشگري امروزه بخش بزرگي از اقتصاد جهاني را از آن خود كرده است . كشورهاي مختلف در پي آنند كه سهم هر چه بيشتري از گردشگري جهاني را از آن خود كنند . در اين فرآيند كشورهايي مي توانند جذب بيشتري از گردشگران جهاني را داشته باشند كه شرايط لازم مؤلفه هاي گردشگري پايدار را تهيه كنند . بي شك در شرايط ام روزي و نابرابري هاي تكنولوژي، اقتصادي و علمي، كشورهاي توسعه يافته موفق تر هستند . اين در حالي است كه اكثر كشورهاي اسلامي اكثراً در حال توسعه و جهان سوم اند و برخي از اين كشورها كه به دليل درآمد بالاي نفت نمي توان عنوان جهان سوم را براي آنها به كار برد وهم مصرف كننده و وارد كنده كالاها و تكنولوژي كشورهاي توسعه يافته روي آورده اند. گردشگري نتايجي چون گسترش اسلام، از بين بردن اختلافات مذهبي بين مسلمانان، كم كردن فاصله طبقاتي بين مسلمانان، جلوگيري از اقتصاد وارداتي و تقسيم بين المللي كار، افزايش بينش سياسي و اجتماعي مسلمانان و از همه مهم تر اتحاد جهان اسلام را در پي خواهد داشت. روش تحقيق در مقاله حاضر توصيفي-تحليلي و روش گردآوري اطلاعات كتابخانه اي وميداني مي باشد.هدف تحقيق بررسي نقش گردشگري در همگرايي كشورهاي جهان اسلام مي باشد. نتايج اين تحقيق بيانگر اين است كه كشورهاي اسلامي به ويژه در منطقه خاورميانه با توجه به اشتراكات ديني، تاريخي، زباني و حتي سرزميني خود و همچنين، جاذبه هاي قوي مذهبي، تاريخي- فرهنگي و محيط هاي طبيعي مي توانند در چارچوب توسعه گردشگري در منطقه، به همگرايي منسجم تري دست يافته و بر اين اساس جايگاه خود را در جهان تقويت نمايند.