كاربست بازآفريني شهري در جهت ارتقاء جنبه هاي كيفي، فرهنگي و اجتماعي حيات شهري (نمونه مورد مطالعه: ميدان انقلاب و اراضي لشكر 46 اروميه)

هسته مركزي شهر، فضاها و مكان هاي همگاني و بيروني برجسته اي هستند كه سامان بخشي كيفيات محيطي آنها مي تواند نماد سامان بخشي و سرزندگي تماميت يك شهر يا هرنوع باهمستان ديگر باشد. در قرن اخير، تمايل كشورهاي در حال توسعه به صنعتي شدن و پيشرفت و توسعه صنايع، فرصت شناخت معضلات شهري و شناسايي نيازهاي جديد و متفاوت اجتماعي ، فرهنگي و به تبع آن، طراحي مكان ها و فضاهاي مناسب را نتوانسته فراهم نمايد. توجه به مراكز شهري به عنوان فضا-مكان هايي كه خاطرات جمعي را رقم مي زنند و گروه هاي مختلف با خواست ها و علايق متفاوت را گرد هم مي آورند و نيز فرصت تقويت مناسبات و روابط بيروني و تعاملات و واكنش هاي اجتماعي را در جوامع فراهم مي كنند، در حال حاضر از از دغدغه هاي اصلي معماران و شهرسازان معاصر است. پژوهش حاضر، با استفاده از مشاهدات ميداني و مطالعات كتابخانه اي ضمن بررسي مفاهيم بازآفريني شهري و اصول طراحي فضاهاي سرزنده شهري به شناخت و تحليل ميدان مركزي و تاريخي ايالت اورميه و بافت مجاور آن پرداخته و درنهايت به طرح پيشنهاداتي در راستاي بازآفريني مركز شهري مي پردازد تا از اين طريق زمينه مشاركت مردمي و فعاليت هاي اجتماعي را فراهم نموده و امكان ارتباطات و تعاملات و تجربه زندگي شهري فعال و پويا را براي شهروندان پديد آورد.