اثر بخشي آموزش مهارت هاي اجتماعي بر كاهش اعتيااد پذيري و افزايش خود كنترلي دانش آموزان پسر مقطع متوسطه ي اول

زمينه و هدف: هدف از اين پژوهش بررسي تأثير آموزش مهارت هاي اجتماعي بر افزايش خودكنترلي و كاهش اعتيادپذيري دانش آموزان نوجوان بود. روش ها: اين پژوهش نيمه تجربي و طرح آن از نوع پيش آزمون- پس آزمون همراه با گروه كنترل بود.جامعه پژوهش شامل كليه ي دانش آموزان پسر متوسطه ي اول شهرستان شهريار در سال تحصيلي 91-90 بودند كه از بين آن ها تعداد 150 نفر با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شد. ابزار استفاده شده در اين پژوهش مقياس اعتياد پذيري زرگر (1385) و مقياس خود كنترلي تانجني و همكاران(2004) بود. پس از انتخاب گروه نمونه (كساني كه در اعتياد پذيري نمره بالا و در خود كنترلي نمره پايين داشتند) و تقسيم آن ها به دو گروه آزمايش و گروه كنترل(N=40) ، از افراد هر دو گروه پيش آزمون به عمل آمد و سپس گروه آزمايش (n=)به مدت 12جلسه گروهي 45 دقيقه اي تحت آموزش مهارت هاي اجتماعي(هارجي و همكاران، 1384)، قرارگرفتند و پس از پايان برنامه آموزش نيز از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد .به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و نيز آمار استنباطي(تحليل كوواريانس) با استفاده از نرم افزار(SPSS) استفاده شد. يافته ها: نتايج حاصل از داده ها نشان داد كه آموزش مهارت هاي اجتماعي باعث كاهش اعتياد پذيري و افزايش خود كنترلي در دانش آموزان شده است (001/0(p=. نتيجه گيري: آموزش مهارت هاي اجتماعي قادر است اعتياد پذيري را در دانش آموزان كاهش و خود كنترلي را افزايش دهد. در ضمن بين اعتياد پذيري و خود كنترلي ارتباط منفي معناداري وجود دارد (644/0- =r).