پيش بيني بهزيستي عمومي براساس شفقت بر خود

پژوهش حاضر با هدف پيش بيني بهزيستي عمومي براساس شفقت بر خود به عنوان دو مولفه خود نظم بخشي انجام شده است..جامعه آماري كارمندان سازمان تامين اجتماعي استان تهران در سال 1395 بوده اند كه از اين ميان با روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي برطبق روش كرامر 155 نفر مرد و 145 نفر زن از ميان كارمندان شعب تامين اجتماعي به عنوان نمونه پزوهش انتخاب شدند.ابزار اندازه گيري شامل دو پرسشنامه بهزيستي عمومي داپوي، فرم كوتاه شفقت خود است. به منظور تجزيه و تحليل داده ها روش تحليل رگرسيون چندگانه مورد استفاده قرار گرفته است. يافته ها حاكي از آن است كه در ميان مولفه هاي بهزيستي عمومي بالاترين ميانگين مربوط به سلامت عمومي(28 /3= M )بود و افسردگي و اضطراب به ترتيب ميانگين هاي 48 /2 و 06/ 3 را احراز كردند.همچنين در ميان مولفه هاي شفقت بر خود،قضاوت خود با ميانگين 39/ 3 در بالاترين جايگاه قرار گرفت كه ميانگين بالاي اضطراب را تا حدي تبيين ميكند.با استفاده از رگرسيون چندگانه با ورود همزمان، همبستگي شفقت خود (498 /0 = R) متوسط ارزيابي گرديد و 2R (ضريب تعيين) تعديل شده از قدرت پيش بيني كنندگي بالاي متغيرهاي پيش بين براي بهزيستي عمومي حكايت داشت(248 /0= 2R و 243/ 0=تعديل شده2R ).