تاثير عمل آوري/ پيرشدگي سطح روسازي موجود و جنس اندود سطحي بر عملكرد اندود سطحي

هدف اين پژوهش بررسي آزمايشگاهي تأثير عمل آوري/ پيرشدگي سطح روسازي موجود و جنس اندود سطحي بر عملكرد پيوند دو لايه آسفالتي است. ملاك عملكرد پيوند دو لايه، مقاومت برشي فصل مشترك نمونه دو لايه اي آسفالتي در نظر گرفته شد و با تغيير وضعيت عمل آوري/ پيرشدگي لايه تحتاني، تاثير آن بر مقاومت برشي ارزيابي شد. سه حالتِ عمل آوري/ پيرشدگي براي لايه تحتاني در نظر گرفته شد. حالت اول 3 روز عمل آوري در دماي محيط (سطح 3 روزه)، حالت دوم 17 روزعمل آوري در دماي محيط (سطح 17 روزه)، و حالت سوم 5 روز پير شدگي داخل اجاق در دماي 85 درجه سانتي گراد و سپس سايش سطح لايه (سطح پير و ساييده شده). پيرشدگي نمونه ها مطابق روش آشتو براي پيرشدگي بلند مدت انجام شد. قيرآبه هاي ديرشكن و تندشكن به عنوان اندود سطحي به كار گرفته شدند. بيشترين مقاومت برشي به ترتيب توسط سطح 3 روزه، 17 روزه و پير و ساييده شده به دست آمد. سطح پير و ساييده شده نسبت به سطوح 3 و 17 روزه مصرف قير بيشتري داشت. قيرآبه ديرشكن نيز از قيرآبه تندشكن از لحاظ اقتصادي به صرفه تر بود.