مقايسه عملكرد دو الگوريتم بهينه سازي ازدحام ذرات (PSO) و الگوريتم ژنتيك (GA) در طراحي بهينه خرپاهاي دوبعدي مقيد با سايزهاي گسسته و پيوسته

طراحي بهينه و اقتصادي خرپا به عنوان يكي از كاربردي ترين سازههاي عمراني، همواره مورد توجه بوده است. اين مقاله به بهينه سازي سطح مقطع (سايز) خرپاها با توپولوژي و شكل ثابت ميپردازد. براي بهينه سازي، سطح مقطع تمامي اعضا به عنوان متغيرهاي طراحي و وزن سازه به عنوان تابع هدف انتخاب مي شود و قيود مسأله شامل محدوديت هاي مربوط به تغيير مكان گره ها و تنش موجود در اعضا ميباشد كه مقادير مجاز با استفاده از شرايط مسأله تعيين مي گردد. الگوريتم هاي پيشنهادي در چندين خرپاي نمونه استفاده شد و نتايج طراحي حاصل از آنها با نتايج طراحي ساير محققين مقايسه گرديد. نتايج مقايسه نشان مي دهد در سايزهاي گسسته طرح هاي حاصل از الگوريتم ژنتيك اقتصادي تر از ساير طرح ها و بالعكس در سايزهاي پيوسته طرح هاي حاصل از الگوريتم ازدحام ذرات اقتصادي تر از ساير طرح ها مي باشد .