مطالعه تحليلي تطبيقي روايت ذبح اسماعيل درديوارنگاره هاي بقاع آقا سيد محمد يمني گيلان و هفت تنان شيراز

اساسا تكامل شكلي نقاشي هاي معنوي در محيطي مملو از اعتقادات و منش ماورايي به وقوع مي پيوندد، لحظات ناب تاريخي و نورهاي گم شده، با خلاقيت بومي و توده مردم علاقه مند ايجاد مي شود. بقاع متبركه بهترين فضا و بستر را جهت تداوم و جريانهاي سنتي ايجاد مي كند و توانسته است خانه اي مقدس براي تصاوير مناسبتهاي مذهبي شيعه باشد. در اين پژوهش به سبب تقدس بقاء و نقوشي كه در تزيين آن جهت ايجاد فضاي روحاني صورت پردازي شده است، به بررسي ديوارنگاره ذبح اسماعيل در دو بقعه آقا سيد محمد يمني در آستانه اشرفيه و بقعه هفت تنان در شيراز پرداخته شده است. هدف اصلي در اين دو ديوار نگاره، روايت ذبح اسماعيل در دو ديوار نگاره ها از نظرزيبايي شناسي و تاثير پذيري نقاشان بقاع محلي و درباري در دو فرهنگ شهري و روستايي مي باشند. شيوه تحقيق، تحليلي- تطبيقي و به روش كتابخانه اي و ميداني بوده است. آنچه مسلم است صورت پردازي دو ديوارنگاره، پوششها ، ويژگي صوري و ساختاري، رنگ آميزي، پويايي، نشانه هاي مقدس و شخصيتها نشان از اوج گيري غالب نقاشي ها در دوره قاجار و ارتباط هنر ديوار نگاره را با ساير عرصه هاي سادگي و خلوص فرهنگ در روستا با تاكيد بر بيان مفاهيم ذهني و نمادين، و فرم هاي تازه هنري با تغيير ذايقه مردم و تغيير معني در انتقال هنر ديني تحت تاثير حكام قاجار از سنت اروپايي را نشان مي دهد.