شورِ حماسه و پايداري در سروده هاي خليل الله خليلي

خليل الله خليلي، از مشهورترين شاعران معاصر افغانستان و از زمرۀ سرايندگانِ متعهّدِ اين سرزمين است. با رويكردِ اسلامي و انقلابيِ خود، نقشِ مهمي در نهضت بيداري اسلامي در اين كشور ايفا نمود و فريادِ ظلم ستيزي، آزادي خواهي و مبارزه با استعمارگران را در اشعار خود بازتاب داد. او در زمانِ حملۀ شوروي سابق به افغانستان در سال 1979م و اشغال اين كشور، انواع ستم ها و وحشي گري هاي اشغالگران را در شعر خويش به تصوير كشيد. در اين مقاله، به شيوه ي تحليلي- توصيفي، مهم ترين مضامين پايداري در شعرِ خليل الله خليلي مورد تحليل و بررسي قرار خواهد گرفت.حرارت عشق به ميهن در وجودش سبب شد تا زيباترين اشعار را در آزادي و استقلالِ وطنِ خويش بسرايد. فجايع جنگ، ستايش شهيدان راه وطن و تشويق مردم به جهاد و مبارزه بر عليه استعمارگران، مهم ترين مضمون هاي شعر مقاومتِ خليلي را تشكيل مي دهد. خليلي به عنوان شاعري پيشگام در خيزشِ بيداري اسلاميِ معاصر در افغانستان، از سكوت و بي تفاوتيِ برخي مجامع جهاني به ويژه سازمان ملل و جامع الأزهر قاهره، در محكوميتِ تجاوز به افغانستان انتقاد مي نمايد