شهرهاي انساني

Human city

روش طراحي و توسعه شهرها در طول نيم قرن اخير به شدت تغيير ماهيت داده و از طراخي بر پايه قرن ها تجربه كه در آآن زندگي در فضاي شهر بخشي از اين گنجينه تجربه به حساب مي آمد و شهرها براي انسان ساخته مي شدند امري بديهي بود ولي همزمان با شكوفايي رشد شهري ، توسعه شهري به طراحان حرفه اي سپرده شد و سنت به عنوان پايه و اساس توسعه جاي خود را به نظريه ها و ايدئولوژي ها داد. مدرنيسم با نگرش خود به شهر به عنوان يك ماشين و با اجزاي به واسطه عملكرد از هم گسيخته اش به نگرشي تاثيرگذار تبديل شد.برنامه ريزي شهري در دهه هاي گذشته مساله ساز بوده و اين كه زندگي شهر از دنبال كردن سنت به سوي تبديل شدن به يك كاركرد حياتي شهر حركت كرده و نياز به توجه و برنامه ريزي دقيق توسط متخصصان دارد به درستي شناخته نشده است. هم اكنون ئس اط سالها مطالعات فراواني در مورد ارتباط فرم فيزيكي و رفتار انسان گردآوري شده و در مورد آنچه مي توان و آنچه بايد انجام داد وجود دارد. در عين حال شهرها و ساكنانش فعالانه براي برنامه ريزي شهري انسان محور هم صدا شده اند. در سالهاي اخير سهرهاي بسياري در همه جاي جهان تلاشهايي جدي براي تحقق روياي شهرهايي بهتر براي مردم انجام داده اند.امروزه همه بر اين باورند كه زندگي شهري و احترام به مردم در فضاي شهر نقشي كليدي در طراحي شهرها و ناحيه هاي ساختماني دارد كه سالها به درستي مديريت نشده و اكنون واضح است كه توجه به مردم در شهرها كليدي مهم در دستيابي به شهرهاي سرزنده تر ، امن تر، پايدارتر و سالمتر است كه همه اهداف تايين كننده قرن بيست و يكم را در بر مي گيرد. در اين نوشتار نگاهي به جهت گيري اين امر مهم و نو خواهيم پرداخت.