بررسي تاثير رنگ در طراحي داخلي مراكز درماني كودكان با رويكرد غلبه بر ترس و اضطراب

ترس يك غريزه مادر زاديست كه با انسان متولد مي شود.بيمارستان و فضاهاي درماني نيز تقريبا جزءلاينفك زندگي هر فردي محسوب مي شوند.هر فردي به هر دليلي بدن شك مسيرش به اين مكانها افتاده است.فضاهايي كه متاسفانه درايران ،طراحي داخلي آنها و اهميت اين موضوع در روحيه بيماران ،تقريبا ناديده گرفته شده است.كودك بيمار،بيشتر از ترس از مبتلا شدن به بيماري ،ترس از ورود به اين مكانهاي رسمي و فاقد رنگ و غير قابل لمس را دارد.او به تنهايي هر چقدر كه سعي در ارتباط برقرار كردن با محيطي كه در آن قرار گرفته بكند تا بتواند بر ترس و اضطراب خود غلبه كند،راه به جايي نمي برد.چرا كه اين فضا از دنياي پر رنگ و لعاب كودكانه او فرسنگها فاصله دارد.او به هنگام بيماري خود را گناهكار،و رفتن به اين فضاهاي درماني را نوعي تنبيه تلقي مي كند.لذا از رفتن به اين فضاها سرباز مي زند و مقاومت مي كند .اين اولين قدم در كند شدن روند بهبودي اومحسوب مي شود.در اين مقاله سعي بر اين است با شناخت روانشناسي كودك و ارتباط او با محيط اطرافش و تأثير رنگ و چگونگي بكارگيري آن در محيطهاي ياد شده ،بر ترس و اضطراب كودك در اين فضاها غلبه كرد،تا بتوان آسانتر روند درمان را پيش گرفت و كودك و والدين را از عذاب بيماري رهانيد.