مطالعه صفات كمي ژنوتيپ هاي برنج با قابليت كشت در شرايط غيرغرقابي

ارقام مورد كشت و كار در ايران از دسته برنج هاي مبتني بر سيستم آبياري غرقابي مي باشند كه پيوسته نياز به مقدار زيادي آب جهت آبياري و توليد عملكرد اقتصادي دارند. برنج هوازي يك مفهوم جديد از رشد برنج مي باشد كه برنج در شرايط بدون گلخرابي و خاك هوازي و با آبياري متناوب عملكرد بالايي توليد مي كند. لذا اين مطالعه به منظور ارزيابي لاين هاي دريافتي از مؤسسه بين المللي تحقيقات برنج (ايري) اجرا شده است. در اين آزمايش ها ژنوتيپ هاي جديد دريافتي از ايري شامل 116 ژنوتيپ، به همراه 5 شاهد خزر، هاشمي، لاين203، لاين416 و شيرودي در قالب طرح آماري آگمنت براساس دستورالعمل ارسالي در يك مزرعه آزمايشي غيرغرقاب مورد ارزيابي قرار گرفت. هر ژنوتيپ در يك كرت شش مترمربعي و به فواصل بوته20 ×20 سانتي متر به صورت طرح آماري حجيم شده كه فقط ژنوتيپ هاي شاهد در بلوك ها تكرار مي شوند، كاشته شد. كنترل علف هاي هرز به صورت شيميايي و مكانيكي انجام گرديده و كنترل آفات مهم نيز با آفت كش هاي مناسب و به صورت محلول پاشي انجام شد. صفات مورد ارزيابي شامل ارتفاع بوته، تعداد پنجه، طول خوشه، روزهاي تا50 درصد گلدهي، وزن شلتوك در هر پلات، درصد رطوبت، ضريب تبديل و خصوصيات كيفي طبق دستورالعمل ثبت صفات اندازه‌گيري و ارزيابي گرديد. تجزيه و تحليل داده‌ها براساس ميانگين شاهد‌ها انجام و با در نظر گرفتن خصوصيات مهم كمي و كيفي تعداد 22 لاين با عملكرد بالا نسبت به شاهد انتخاب شدند تا از قابليت اين لاين ها در آزمايشات تكميلي مقايسه عملكرد در شرايط محيطي مختلف و مطالعات تعيين پايداري توليد در محيط هاي چند گانه استفاده شود .