مقدمه اي بر نقش نانوذرات درجداسازي مولكولهاي زيستي در سيستمهاي دو فازي آبي

سيستم دوفازي – آبي از دو جزء آب دوست و ناسازگار در آب و با غلظت هاي مختلف تشكيل مي شود . اين تركيبات شيميايي به عنوان اجزاء تشكيل دهنده فاز هستند. اجزاي تشكيل دهنده فازها مي توانند دو پليمر آبدوست ، يك نمك و يك پليمر ، دو سورفكتانت يا يك نمك و يك الكل باشند[1].اساس جداسازي در سيستم دوفازي–آبي، توزيع انتخابي مواد بيولوژيكي بين دو فاز است. اين توزيع تحت تأثير خواص فازها و اجزا و همچنين بر هم كنش ميان آنها قرار دارد. اندازه زيست مولكول ها، وزن مولكولي پليمر هاي فازي، دماي سيستم، غلظت پليمر، خواص سطحي زيست مولكول، بار زيست مولكول و تركيبيوني، pH محلول و نوع نمك برضريب جداسازي زيست مولكول ها تاثير مي گذارند. مزاياي سيستم‌هاي دوفازي- آبي به صورت زير خلاصه ميشوند : 1- اين سيستم ها در محدوده وسيعي از pH پايدار هستند. 2-حاوي 85-90 % آب مي باشند در نتيجه محيط مناسبي براي مواد بيولوژيكي فراهم مي كند. 3- در مقياس وسيع قابل اجرامي باشند. كه اين امر امكان جداسازي زيست مولكول ها را در حجم زيادامكان پذيرمي سازد. 4- به دليل كم بودن تنش سطحي در فصل مشترك دو فاز، انتقال جرم بين اين دو فاز به سادگي صورت مي گيرد. 5- اين سيستم ها داراي بازده بالايي مي باشند. 6- جداسازي دو فاز مايع غير قابل امتزاج در اين سيستم ها تحت تأثير نيروي ثقل مي باشد كه نسبت به روش سانتريفيوژ برتري دارد[2]. در سالهاي اخير استفاده از نانو ذرات در كاربردهاي بيولوژيكي به طور گسترده افزايش يافته است. نانو ذرات با توجه به سطح بالاي خود نسبت به حجم مي توانند عملكرد استخراج را تا چندين برابر افزايش دهند. معمولا بيومولكول از طريق جذب سطحي به نانو ذره متصل مي شود. بزرگي توزيع پذيري با اين روش به وزن مولكولي پليمر، غلظت پليمر، اندازه و غلظت و نوع نانوذره در سيستم بستگي دارد[3]. در اين مطالعه، هدف برررسي تحقيقات انجام شده در زمينه استفاده نانوذرات در سيستمهاي دوفازي آبي مي باشد.