تحليل زبانزدهاي گويش گالشي با رويكرد استعاره شناختي

گويشها منابع عظيمي از زبانزدها و ادبيات شفاهي اقوام است كه در آن كمترين واژگان قرضي و مفاهيم برساخت زبان و فرهنگ غالب و معيار وجود دارد. نظام مفهومي و شناختي گويشوران در فرايند ساخت و به‌كارگيري زبانزدها- به منزلة عباراتي با واژگان فشرده و ساخت بياني استوار و كنايي- نقش دارد. قدرت انتقال نظامي فكري از يك عنصر به عنصر ديگر در زبانزدها از جمله مشخصههايي است كه بر وجه نظام‌پذيري آن تأكيد مينمايد. اين توانايي، زبانزدها را در رديف «نوعِزبانيخاص» قرار ميدهد. از طريق شناخت اركان اصلي نظام مفهومي و شناختي در زبانزدها مي-توان مرزبندي واقعيتهاي روزمره يك قوم را نشان داد. در اين پژوهش به روش تحليلي استنادي زبانزدهاي مختص گويش گالشي بر اساس استعارههاي مفهومي و با رويكرد استعاره شناختي بررسي خواهد شد. هدف از اين بررسي شناخت و درك تازهاي از بازنمايي گزارههايي با ساختار نظاممند شامل اضافهها، قيدها، صفات در چارچوب زندگي و تجربه قومي است.