ارزيابي عملكرد سيستم نگهداري و تعميرات بهره‌ور فراگير با استفاده از شاخص اثربخشي كلي تجهيزات (مطالعه موردي: كارخانه سيمان مازندران)

در عصر حاضر، به‌كارگيري روش‌هاي نوين مديريتي به دليل پيچيده‌تر شدن سيستم‌هاي اقتصادي و اجتماعي امري اجتناب‌ناپذير است. ارزيابي عملكرد يكي از سازوكارهاي مديريتي است كه مي‌تواند در خدمت صنعت باشد. به‌منظور داشتن ابزارهاي مناسب براي ارزيابي عملكرد سازمان لازم است يك سري شاخص‌هاي عملكردي، به‌طور منظم اندازه‌گيري، ثبت و ضبط شوند و در اختيار مديريت و كاربران در سطوح مختلف سازمان قرار گيرند. طبيعي است كه با داشتن اين ارزيابي‌ها لازم مي‌شود هر سازمان در جست‌وجو براي آگاهي از علل موفقيت‌ها و يا عقب‌ماندگي‌ها (در دوره زماني و در مقايسه با ساير سازمان‌ها) اقدام نمايد. شاخص‌هاي قابل تعريف پاسخگويي به نيازهاي ارزيابي عملكرد سازمان نت مي‌تواند متعدد و درعين‌حال، بنا به شرايط خاص هر سازمان تا حدودي با يكديگر متفاوت باشند. از شاخص‌هاي باارزش و جامع در بخش نت، شاخص اثربخشي كلي تجهيزات (OEE) مي‌باشد. در سال هاي اخير، مديران كارخانه مذكور به منظور افزايش بهره وري در سيستم نت بكار رفته در خطوط توليد خود اقدام به استفاده از رويكرد نت بهره ور فراگير (TPM) نموده اند. در اين مقاله، به بررسي عملكرد سيستم نت در كارخانه سيمان مازندران واقع در شهر نكاء با استفاده از شاخص عملكردي OEE پرداخته‌ايم تا بدين وسيله اثربخشي استفاده اين رويكرد را نشان دهيم. نتايج حاكي از تاثير بالقوه اجراي رويكرد TPM در سيستم نت كارخانه مي باشد.