بهبود تصميم گيري مديران در شرايط فازي و آشوبگونه

در دوره معاصر بر نقش خلاقانه آشوب تاكيد شده است و سازمان، مجموعه اي از سيستم هايي تعريف شده است كه به شيوه هاي خود سازمان‌ده عمل مي نمايند؛ پيامدهاي اين تحليل وجود حالات غير قابل پيش بيني و تصادفي در علوم مديريت است. برخلاف حاكميت قوانين ثابت طبيعي، امروزه ديگر تصور ساده از نحوه فعاليت سازمان، جاي خود را به تصوري پيچيده و پارادوكس گونه داده است. اين علم جديد كه توجه همگان را به خود جلب كرده، تئوري آشوب در سازمان ناميده مي شود. به طوركلي تئوري آشوب نظم غايي يا نظم در بي نظمي ، ابزار تصميم گيري مناسب و پيچيده درمحيط هاي پرآشوب، فازي و آكنده از تغيير و تحول سازمان ها را نشان مي دهد. در اين مقاله با توجه به دشواري هاي مديريت در محيط هاي پرآشوب، ارائه الگويي براي بهبود تصميم گيري مديران در سازمان هاي آشوبگونه مد نظر است. براي برآورده شدن اين منظور، ابتدا سامانه هاي ديناميك و آشوبگونه معرفي شده است، سپس با توجه به مطالعات و تحقيقات انجام شده، ويژگي هاي تئوري آشوب و ارتباط آن با منطق فازي و تئوري احتمالات بيان گرديده است، در ادامه كاربرد تئوري آشوب در علوم مختلف بيان گرديده است. در بخش بعد با توجه به نيازهاي موجود و اهميت ارتقاء و بهبود سازمان، الگوي پيشنهادي بهبود تصميم گيري مديران در شرايط فازي و آشوبگونه ارائه شده است. به نظر مي رسد با جمع آوري و مستندسازي داده ها، شناسايي بموقع و پيش بيني شرايط آشوبگونه و فازي در سازمان هاي مختلف، نهادينه كردن تصميم گيري مديران به شكل موثري فراهم خواهد شد.