تصميم گيري اقتصادي و مديريتي در محيط نادقيق

از آن جا كه توجه مطالعات اقتصادي به آينده است و هيچ چيز در آينده قطعيت ندارد، در عمل به دليل وجود ريسك و عدم اطمينان معمولا بين آن چه كه پيش بيني شده و آن چه كه تحقق يافته تفاوت وجود دارد. با توجه به ميزان قابليت اعتماد بسيار پايين برنامه ريزي قطعي و كنترل پروژه بر اساس اين گونه برنامه ريزي ها كه در اكثر پروژه هاي عمراني به كار مي روند، مي بايست به دنبال راهي مطمئن تر براي كنترل و تعامل با عدم قطعيت ها معرفي شود كه افزايش قابليت اعتماد را بر عهده دارد. در اين راستا شيوه هاي متعددي تا كنون ابداع و معرفي شده است. نظريه مجموعه فازي به عنوان مبحثي نوين با تركيب شدن با علم مديريت و نيز علم اقتصاد قادر خواهد بود نقش اساسي و بزرگي را در مديريت ريسك ايفا كند. بنابراين يكي از اين راه ها استفاده از منطق فازي در تحليل ريسك پروژه هاست. در اين مطالعه به مباحث مربوط به منطق فازي در جهت رفع اين نقصان اشاره خواهد شد و مطالعات انجام شده حاكي از اين است كه با استفاده از مجموعه نظريه هاي فازي مي توان ارزيابي اقتصادي و مديريتي موجه تري را براي تصميم گيري هايي كه داري عدم قطعيت هستند، انجام داد و طرح هاي اقتصادي را پيش از پيش به واقعيت نزديك كرد.