ارزيابي درجه اهميت فاكتور هاي اقليمي موثر در محاسبه ET0 با استفاده از روش Decision Tree

يكي از عوامل موثر در هدررفت آب در مناطق مختلف (بخصوص مناطق خشك و نيمه خشك) تبخير و تعرق مي باشد، اين موضوع تابع پارامترهاي مختلف اقليمي و ويژگي هاي توپوگرافي هر منطقه مي باشد. اولويت بندي و تعيين شدت تأثير هر يك از اين پارامترها بر ميزان تبخير و تعرق مي تواند ضمن افزايش شناخت از عوامل مؤثر بر تبخير و تعرق در هر منطقه، به مديريت منابع آب در آن منطقه نيز كمك نمايد .در اين مطالعه ميزان تاثير گذاري پارامتر هاي اقليمي مختلف بر ميزان تبخير و تعرق گياه مرجع با استفاده از روش درخت تصميم بررسي شده است. در اين راستا از شاخص هاي اقليمي 4 ايستگاه رشت، اروميه، بندر عباس و زاهدان با اقليم هاي مختلف طي دوره آماري 1967 الي 2014 استفاده گرديد. نتايج اين مطالعه نشان داد كه در ايستگاه رشت با اقليم مرطوب به ترتيب ماكسيمم دماي ماهانه، متوسط ساعات آفتابي و رطوبت نسبي داراي بيشترين ميزان تاثيرگذاري بر مقدار تبخير و تعرق گياه مرجع، در ايستگاه اروميه با اقليم نيمه خشك ساعات آفتابي و متوسط حداكثر دما داراي بيشترين تاثير گذاري، در ايستگاه بندر عباس با اقليم خشك به ترتيب حداكثر دما، حداقل دما و ساعات آفتابي مهم پارامتر ها و در ايستگاه زاهدان با اقليم فراخشك حداقل دما و حداكثر دما به ترتيب مهم ترين پارامترها تاثيرگذار بر ميزان تبخير و تعرق گياه مرجع مي باشند.