بررسي تأثير بلند مرتبه سازي بر ميزان دريافت تابش خورشيدي واحدهاي همجوار ( مطالعه موردي: منطقه صفائيه يزد)

رشد شتابان جمعيت شهري و به تبع آن نياز به مسكن از يك سو و جلوگيري از گسترش بي رويه شهرها براي استفاده بهينه از زمين شهري و رفع مشكلات، سيما، فضا، كاربري اراضي، مسائل زيست محيطي، حمل و نقل شهري وغيره از سوي ديگر، «بلند مرتبه سازي» و الگوي «شهر فشرده» را در راستاي توسعه ي پايدار شهري در كشور هاي پيشرفته و در حال توسعه مطرح كرده است. انتقادهاي زيادي به بلند مرتبه سازي مي شود كه از جمله مي توان به تأثيرات منفي ساختمان هاي بلند بر روي تابش مستقيم خورشيد و ايجاد مانع نور گيري و سايه اندازي وسيع بر نواحي اطراف خود اشاره كرد. در اين پژوهش قسمتي از منطقه صفائيه شهر يزد جهت بررسي تأثير سايه اندازي ساختمان هاي مرتفع بر واحدهاي مجاور خود انتخاب گرديد و با استفاده از نرم افزار Arc Gis توپوگرافي سطح، حركت خورشيد و حركت سايه به صورت روزانه و ماهانه شبيه سازي و محاسبه گرديد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه بعلت عدم تناسب ارتفاع ساختمان هاي بلند با عرض كوچه ها و خيابان ها و همچنين نداشتن فاصله مناسب با واحدهاي اطراف در ساعاتي كه نياز به خورشيد بيشتر احساس ميشود، باعث سايه اندازي بر روي منازل اطراف خود در 5 ماه سرد سال مي شوند.