بررسي نقشمايه‌هاي تزييني بقعه سيد شمس الدين يزد

بقعه سيد شمس الدين (مدرسه شمسيه) يكي از چند بناي تاريخي دوره ايلخاني شهر يزد مي‌باشد كه به دستور سيد شمس الدين فرزند سيد ركن الدين جهت تحصيل علوم ديني در سال 733 ه .ق در محله چهار منار يزد برپا شد و بعدها پس از وفات اين عارف و عالم نامي، مقبره وي گرديد. اين ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺪرﺳﻪ، آّب اﻧﺒﺎر، ﺑﺎزار، داراﻟﺸﻔﺎ و ﻣﺴﺠﺪ ﺑﻮده اﺳﺖ ﻛﻪ امروزه از ﺗﻤﺎم ﻣﺘﻌﻠﻘﺎت آن مجموعه ﻋﻈﻴﻢ، ﻓﻘﻂ ﮔﻨﺒﺪ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪه ﻛﻪ بيشتر ﺟﻨﺒﺔ زﻳﺎرﺗﻲ دارد و قسمتي از آن به كتابخانه ميراث فرهنگي تبديل شده است. از موارد قابل توجه اين بنا تزئينات گچبري، نقاشي‌هاي چشم نواز و نيز كتيبه‌هاي نقش برجسته آن مي‌باشد كه تا امروز باقي مانده است. اين مقاله با هدف شناخت دقيق و تجزيه و تحليل طرح و نقوش، تزيينات معماري اين بناي تاريخي را مورد بررسي قرار داده است. روش تحقيق توصيفي- تحليلي بوده و مطالب و تصاوير به روش كتابخانه‌اي و ميداني جمع آوري شده است. با توجه به يافته‌هاي اين تحقيق نقوش هندسي و اسليمي بيشتر در كاشيكاري و نقوش گياهي شامل شمسه و برگهاي برجسته، كتيبه خط ثلث و كوفي و كتيبه مادر و فرزند در تزيينات گچكاري استفاده شده است. علاوه براين در بعضي از قسمتها خصوصاً فضاي گنبدخانه تزيين گچبري ونقاشي ديواري به صورت همزمان بكار برده شده است.