نقش عابرين پياده در ترافيك شهري و تاثير ساماندهي آن در بهبود ايمني ترافيك

عابرين پياده مهمترين ركن ترافيك پس از وسيله نقليه مي باشندلذابايد در طراحي هاي شهري،اهميت عابر پياده همچون وسايل نقليه مورد توجه قرارگيرد . معمولا فقدان مسيرهاي مخصوص پياده و يا شبكه پياده روي و يا نقص در آنها باعث مي گردد كه عابرين پياده به ناچار از فضاي سواره رو استفاده كنندو ضمن كاهش ظرفيت خيابان، در معرض تصادفات قرارگيرندوسطح ايمني ترافيك پائين آيد.رفع تداخل عابرين پياده و وسايل نقليه و در نتيجه كاهش ( به صفر رسيدن) تصادفات ناشي از عبور از عرض سواره روها بوسيله عابرين پياده ، افزايش ظرفيت سواره رو با حذف تداخل جريان عابرين و افزايش سرعت وسايل نقليه به همراه كاهش زمان تاخير ، افزايش ايمني عابرين پياده و صرفه جوئي در وقت و ايجاد آرامش و كاهش اضطراب خصوصا براي افراد سالخورده از اهداف و نتايج ساماندهي جريان تردد عابرين پياده مي باشد .براي اين منظور لازم است جريات ترافيك عابر پياده مانند جريان ترافيك وسايل نقليه مورد مطالعه قرارگيرد .حتي ممكن است بخشي از شبكه معابر در مناطق تجاري ، اداري و يا تفريحي منحصرا به عابر پياده اختصاص يابد و از عبور وسايل نقليه موتوري به آن ممانعت به عمل آيد .در اين نوشتار پس از بررسي نيازهاي عابرين پياده در سيستم حمل و نقل و جايگاه آن در مطالعات ترافيك ، بررسي شبكه پياده روي و نقش آن در ايمني ترافيك مد نظر قرارگرفته است