طراحي و بهينه سازي اينورتر Z-source بر پايه ترانسفورماتور با استفاده از روش جستجوي مستقيم براي كاربرد در سيستم هاي فوتوولتائيك

در اين مقاله طراحي و بهينه سازي اينورتر Z-source بر پايه ترانسفورماتور براي كاربرد در سيستم هاي فوتوولتائيك بررسي و شبيه سازي مي گردد. در اينورترهاي Z-source معمولي، يك شبكه امپدانسي متشكل از دو سلف و دو خازن با آرايشي خاص براي اتصال منبع DC به اينورتر استفاده مي شود. استفاده از اين شبكه امپدانسي قابليت افزايندگي و كاهندگي ولتاژ را ايجاد مي كند كه اين قابليت در اينورترهاي منبع ولتاژ و منبع جريان معمولي وجود ندارد. در اينورتر Z-source پيشنهادي بر پايه ترانسفورماتور، شبكه امپدانسي از يك ترانسفورماتور و يك خازن تشكيل شده و علاوه بر اينكه قابليت هاي اينورتر Z-source معمولي را دارد، با انتخاب نسبت تبديل مناسب براي ترانسفورماتور قابليت هاي منحصر به فرد ديگري همانند افزايش بهره ولتاژ، كاهش استرس ولتاژ بر روي كليدهاي اينورتر و افزايش گستره عملكرد موتوري را به اينورتر اضافه مي نمايد. بهينه سازي بر روي ساختار اينورتر Z-source بر پايه ترانسفورماتور به منظور بدست آوردن مقدار بهينه خازن و نسبت تبديل ترانسفورماتور جهت بهينه كردن تابع هدف تركيبي ارائه شده به روش جستجوي مستقيم (Direct Search) انجام شده و شبيه سازي كاربرد اينورتر Z-source پيشنهادي بر پايه ترانسفورماتور در سيستم فوتوولتائيك براي تائيد نتايج انجام شده است.